Wiedeńska Ringstraße
„Taka jest moja wola..." - tymi słowami cesarz Franciszek Józef zarządził w roku 1857 budowę ulicy Ringstraße. Szlachta i bogate mieszczaństwo spieszyli się z budową jak najbardziej okazałych pałaców wzdłuż pełnego przepychu bulwaru. Wiele z tych dawnych prywatnych domów można podziwiać do dzisiaj (w większości wypadków jednak tylko z zewnątrz). Styl, w jakim budowano tu wtedy budynki, przeszedł do historii jako styl ulicy Ringstraße (nurt w ramach historyzmu). Charakteryzuje go stylistyczny pluralizm: Imitowano tu liczne formy architektoniczne minionych epok.
Najbardziej godne uwagi są jednak nie pałace, lecz wielkie budowle, takie jak Opera Narodowa (wybudowana w stylu neorenesansowym), Parlament, Ratusz (flamandzki gotyk), Burgtheater (neobarok), uniwersytet (neorenesans), Muzeum Sztuki Stosowanej, Giełda Wiedeńska i kościół wotywny (neogotyk), wszystkie zbudowane w drugiej połowie XIX w. Szczególnie warte odwiedzenia są także Muzeum Historii Sztuki oraz Muzeum Historii Naturalnej, oba zbudowane w stylu neorenesansowym. Mieszczą one nie tylko wspaniałe dzieła sztuki i bogactwa naturalne, lecz także perełki architektoniczne.
Na obraz ulicy Ringstraße wpłynęli mistrzowie, tacy jak Theophil von Hansen, Karl Freiherr von Hasenauer, Gottfried Semper, Heinrich von Ferstel czy Friedrich von Schmidt. Po okresie architektury ulicy Ringstraße, pod koniec XIX w., nadszedł czas Wiedeńskiej Secesji, w której odwrócono się od pompy i przepychu wystawionych na widok publiczny.
